ಹಸಿದು ಬರುವ ಹೆಬ್ಬುಲಿಗಳ ಉಣಬಡಿಸುವವಳು, ನೋವೆಂದು ಬರುವ ಅಳುವ ಕಂಗಳ ಒರೆಸುವವಳು
ಕಾಡಿತ್ತು ನನಗೂ ಮನೆಯೆಂಬ ಆಸರೆ, ಹಾಡುವ ಕೋಗಿಲೆಯ ದನಿ ಕಿತ್ತು ಕುಣಿಯೆಂದು ಟೊಂಕ ಕಟ್ಟಿಸಿದ ಸಮಾಜ
ನೋವೆಂದು ಅಳುವಾಗ ಕಂಬನಿ ಒರೆಸಲು ಯಾರಿಲ್ಲಾ ಎನಗೆ, ಅಣ್ಣಾ ಎಂದರೆ ನಗುವ ಕುಹುಕ ಮುಖಗಳು, ನೋಡೆನ್ನ ಎಂದರೆ ಅರಳುವ ಕಂಗಳು, ಭಿಕ್ಷುಕಿ ನಾನ್ನಲ್ಲ, ನಿಮ್ಮ ಬಳಿ ಬೇಡಲು ಬಂದಿಲ್ಲ
ಸಾವಿಂದ ಆಚೆಗೆ, ಬದುಕಿನ ಒಳಗೆ ಉಸಿರಾಡುತಿರುವೇ,
ಜಾರಿದ ಸೆರಗೆರಿಸುವ ಮುನ್ನ ಮಾನವೇ ಹೋಯಿತಣ್ಣಾ
Nವಿ
No comments:
Post a Comment